Yoko Taro prijst ICO als een meesterwerk dat een revolutie teweegbracht in videogames

Yoko Taro, de gevierde maker van Nier: Automata en Drakengard , heeft onlangs de diepgaande impact van ICO op videogames als artistiek medium besproken. Uitgebracht in 2001 voor de PlayStation 2, kreeg ICO snel cultstatus, bekend om zijn minimalistische ontwerp en suggestieve, woordeloze verhalen.

Taro benadrukte de revolutionaire kernmechaniek van het spel: het personage Yorda begeleiden door haar hand vast te houden. Hij wees erop dat deze eenvoudige act drastisch gameplay -conventies dramatisch verschoof. "Als ICO je in plaats daarvan een koffer had gedragen in plaats daarvan een koffer van een meisje," merkte Taro op, "zou het ongelooflijk frustrerend zijn geweest." Deze handeling van het leiden van een ander personage was baanbrekende, uitdagende gevestigde noties van spelersinteractie.

Destijds gaf een succesvol spelontwerp vaak prioriteit aan betrokkenheid, zelfs met simplistische, kubusachtige visuals. ICO gaf echter prioriteit aan emotionele resonantie en thematische diepte boven puur mechanische innovatie. Taro gelooft dat ICO bewees dat kunst en verhaal integrale componenten van de game -ervaring kunnen zijn, waardoor hun rol als louter achtergronden overstijgt.

Taro noemde ICO 'Epoch Making' en loofde zijn demonstratie dat videogames een diepgaande betekenis konden overbrengen door subtiele interacties en sfeervolle ontwerp.

Naast ICO citeerde Taro twee andere invloedrijke titels: Toby Fox's Undertale en PlayDead's Limbo . Hij betoogde dat ook deze spellen het expressieve potentieel van interactieve media hebben uitgebreid, wat het vermogen van videogames bewijst om diepe emotionele en intellectuele ervaringen te leveren.

Voor fans van het werk van Yoko Taro biedt zijn waardering voor deze games waardevol inzicht in zijn creatieve inspiraties. Het onderstreept ook de voortdurende evolutie van videogames als een krachtige en veelzijdige kunstvorm.