Doom's gevechtsevolutie en moderne metalmuziek

De iconische verbinding van Doom met metalmuziek is onmiskenbaar. Een korte luister naar elke doom -soundtrack of een glimp van zijn meedogenloze demonische beelden onthult deze band onmiddellijk. De kenmerkende mix van vlammen, schedels en duivelse wezens van het spel weerspiegelen de esthetiek die vaak wordt gezien op een ijzeren eerste podium. Tijdens zijn meer dan 30-jarige geschiedenis is de evolutie van Doom in de gameplay parallel met zijn muzikale reis door verschillende metal subgenres, van zijn thrash-oorsprong tot het moderne metalcore-geluid van Doom: The Dark Ages.

In 1993 trok de soundtrack van de originele Doom zwaar uit de late jaren 80 en vroege metalen scène uit de jaren 90. Co-maker John Romero heeft bands als Pantera en Alice in ketens aangehaald als grote invloeden, duidelijk in nummers als "Untitled" van de E3M1: Hell Keep Level, dat Pantera's "Mouth of War" weergaat. De bredere Doom -score omarmde Thrash Metal, weerspiegelde de stijl van Metallica en Anthrax en stuwde spelers door de gangen van Mars met urgentie en intensiteit. De tijdloze soundtrack van componist Bobby Prince vormt perfect een aanvulling op het onvergetelijke gunplay van de game.

DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots

6 afbeeldingen

Meer dan tien jaar lang vervolgde Doom en zijn muziek deze traditie, waardoor het ritme van kogels afstemming is afgestemd op de snelheid van zijn versnipperende score. De Doom 3 van 2004 markeerde echter een vertrek en omarmde een overlevingshorrorbenadering die een nieuw geluid eiste. Het hoofdthema van de game kan bijna een bonustrack zijn op de lateralus van Tool, wat de invloed van progressief metaal weerspiegelt. Hoewel aanvankelijk controversieel vanwege gameplay -mechanica zoals de zaklamp, kwam het langzamere tempo van Doom 3 en verontrustende soundtrack perfect overeen met zijn horrorthema.

Na Doom 3 stond de serie voor een periode van ontwikkelingsuitdagingen, wat uiteindelijk leidde tot een volledige heruitvinding met Doom 2016. Regisseurs Marty Stratton en Hugo Martin brachten de Slayer terug naar Mars met een soundtrack van Mick Gordon die resoneerde met de intensiteit van Djent Metal. Deze score werd een van de meest gevierde in gaming en legde een hoge lat die Doom Eternal, uitgebracht in 2020, elkaar moest ontmoeten. Ondanks enige controverse over de productie van de soundtrack, boog Doom Eternal zich in het metalcore -genre, weerspiegelde de hedendaagse muziekscene en het opnemen van elementen van bands als Bring Me the Horizon and Architects.

DOOM: The Dark Ages introduceert nieuwe gameplay -elementen, zoals het besturen van Mechs en Riding Dragons, met behoud van het kernplay van de serie. De soundtrack, vervaardigd door de afwerking, put uit zowel eerdere als heden metaalinvloeden, en combineert de zware storingen van banden zoals geslagen los met de thrash -elementen van de originele ondergang. Deze nieuwe richting belooft de langzamere, meer opzettelijke gevechtsstijl van de game aan te vullen en biedt een soundtrack die zowel zwaar als wendbaar is.

Terwijl Doom blijft evolueren, blijft de verbinding met het steeds veranderende landschap van metalmuziek sterk. The Dark Ages is klaar om de Legacy of Thilling Gameplay en iconische soundtracks van de serie te leveren, en biedt fans mogelijk een nieuw favoriet metalalbum om in mei te ervaren.