Zaginionym scenariuszu Dune Ridleya Scotta znalazł: „Nie sądzę, żeby fani byli szczęśliwi”

Ridley Scott's Lost Dune: Odsłonięcie 40-letniego sekretu

W tym tygodniu przypada cztery dekady od czasu premiery Davida Lyncha Dune . Początkowo flop kasowy, odkąd kultywował oddany kult, kontrastując z ostatnimi adaptacjami Denisa Villeneuve'a. Zaangażowanie Davida Lyncha nastąpiło po odejściu Ridleya Scotta z projektu w 1981 roku. Do tej pory szczegóły dotyczące okresu rozwoju Scotta na siedem do osiem miesięcy pozostały ograniczone.

Dzięki T.D. Nguyen, 133-stronicowym szkicu Scott's opuszczonego Dune Skrypt Scotta, napisany przez Rudy'ego Wurlitzera, wychodzący z archiwów Coleman Luck w Wheaton College.

Początkowa dwuczęściowa scenariusz Franka Herberta, choć wierna, okazała się nieporęczna. Scott, po tym, jak Harlan Ellison odmówił, zaangażował Wurlitzera w całkowitą przepisanie. Ta wersja, podobnie jak Herbert i Villeneuve, została pomyślana jako pierwsza odsłona dwuczęściowej eposu.

Wurlitzer opisał proces adaptacji do magazynu Prevue w 1984 r. Jako wyjątkowo trudny, wymagający obszernych zarysów przed ostatecznym skryptem zmaterializowanym. Czuł, że uchwycili esencję książki podczas udoskonalania jej wrażliwości. Później Scott potwierdził Total Film w 2021 r., Że wynikowy scenariusz był „dość cholernie dobry”.

Różne czynniki przyczyniły się do upadku projektu, w tym śmierć brata Scotta, jego niechęć do filmu w Meksyku (jak nalegał De Laurentiis), eskalacyjne obawy budżetowe przekraczające 50 milionów dolarów oraz postrzeganą opłacalność projektu Filmways 'Blade Runner . Jednak Universal Executive Thom Mount, cytowany w arcydzieło w Disay - Dune Davida Lyncha *, podkreślił kluczowy powód: scenariusz Wurlitzera brakowało uniwersalnego uznania.

Czy adaptacja Wurlitzera była niepowodzeniem filmowym, czy po prostu zbyt mrocznym, gwałtownym i politycznym oskarżonym o sukces głównego nurtu? Szczegółowa analiza skryptu pozwala na niezależny osąd. Podczas gdy Rudy Wurlitzer i Ridley Scott skontaktowano się z tym artykułem, odmówili udziału.

Inny Paul Atreides

Wizja Scotta, o czym świadczy szkic z października 1980 r., Rozpoczyna się sekwencją snów przedstawiającą apokaliptyczne armie przemierzające wszechświat, zapowiadając przeznaczenie Pawła. Wizualne opisy scenariusza, charakterystyczne dla stylu Scotta, mają intensywność filmową. Ten Paul Atreides, w przeciwieństwie do przedstawienia Timothée Chalameta, jest siedmioletnim o długich blond włosach, przechodzących próby z wielebnym matką. Litanika przeciw strachowi jest powiązana z własną recytacją Jessiki, podkreślając ich psychiczny związek. Podczas gdy wersja Lyncha zawierała obrazy płonącej ręki, wersja Scotta podkreśla psychiczną naturę próby.

Ten Paweł wykazuje „dziką niewinność”, wykazującą asertywność i szybko przewyższając Duncana Idaho w szeroku, co stanowi wyraźny kontrast z bardziej wrażliwym przedstawieniem Lyncha. Stephen Scarlata, producent wydm Jodorowsky'ego , zauważa tę różnicę, wyrażając preferencję dla przedstawienia Lyncha, podkreślając napięcie stworzone przez początkową podatność Pawła. Scenariusz przedstawia 21-letniego Pawła jako mistrza szermierza, przystojnego, charyzmatycznego i królewskiego. Duncan, zastępując Gurney, wykazuje humorystyczne zachowanie przypominające przedstawienie Jasona Momoa.

Śmierć cesarza i nie tylko

Skrypt wprowadza kluczowy zwrot akcji: śmierć cesarza, która służy jako katalizator narracji. Różni się to znacznie od powieści. Śmierć cesarza zostaje dramatycznie ujawniona, wywołując wydarzenia, które prowadzą do upadku Atreidesa. Propozycja Barona Harkonnena dotycząca dzielenia się produkcją przypraw Arrakisa jest odrzucana przez Duke'a Leto, co prowadzi do konfliktu. Pojawia się kluczowa linia, uderzająco podobna do słynnej linii Lyncha Dune , pojawia się: „Kto kontroluje wydmę kontroluje przyprawę i kontroluje przyprawę kontroluje wszechświat”.

Nawigator gildii jest przedstawiany jako wydłużona, humanoidalna postać, unosząca się w przezroczystym pojemniku - uderzający element wizualny nieobecny w książce do Dune Messiah . Metoda nawigatora wykreślenia kursu Heighlinera poprzez muzyczne intonacje do „inżynierów” wskazuje na późniejsze prace Scotta nad Prometeuszem .

Przybycie Atreidesa na Arrakis pokazuje średniowieczną estetykę, podkreślając miecze, feudalne zwyczaje i lojalność. Ekologiczny wpływ pozyskiwania przypraw jest podkreślony przez wyróżnione rodzime stworzenia, podkreślając konsekwencje środowiskowe. Skrypt przedstawia również kuszące miejskie środowisko Arakeen, podkreślając rozbieżność klasową i odzwierciedlając wizualny styl Gillo Pontecorvo bitwy o Algiers .

Nowa sekwencja akcji przedstawia Paul i Duncan angażujące się w walkę barową, pokazując wczesną sprawność Pawła. Ta scena jest jednak krytykowana za podważanie rozwoju postaci Pawła. Spotkanie ze Stilgarem i późniejsza dekapitacja agenta Harkonnena dodatkowo podkreślają gwałtowny ton scenariusza. Skrypt zawiera także scenę, w której Jessica lewita, zapowiada swoje zdolności BEOL GESSERIT. Intymna scena między Jessiką a księciem wyraźnie szczegółowo opisuje zamiar wymyślenia dziecka.

Hunter-Poszukiwacz, podobny do nietoperza stworzenia z głową kobry, zastępuje urządzenie mechaniczne z książki i innych adaptacji. Ten biologiczny akcent przyciąga podobieństwo do nieopisanej wydmy Jodorowskiego , gdzie poszukiwacz myśliwy był latającym stworzeniem z bombą.

Ucieczka z Arrakeen jest przedstawiona z przemocą graficzną, pokazującą brutalność Harkonnensa i walkę Atreides o przetrwanie. Śmierć Duncana jest szczególnie brutalna, ponieważ zostaje dźgnięty przez Yueh, zanim przeciał go na pół. Motywacje Yueha są czysto samolubne, szukając antidotum na truciznę podawaną przez barona. Jessica zarządza trucizną umierającemu księciu.

Pustynna podróż Paula i Jessiki jest intensywna, z niebezpiecznym lądowaniem katastrofalnym i bliskim spotkaniem z kanapką. Skrypt w szczególności pomija kazirodczy związek między Paulem i Jessicą, znaczące odejście od poprzednich adaptacji i punkt sporu z Herbertem i De Laurentiis. Jednak scena pozostaje, w której Paul i Jessica leżą razem, zsuwając się po wydmieniu.

Spotkanie z Frema, pojedynek z Jamisem, a następnie akceptacja do plemienia są przedstawione z brutalnym realizmem. Akceptacja Chani przez Pawła jako jej nowego partnera, po śmierci Jamisa, ma pewną surowość. Scenariusz kończy się ceremonią wody życiowej, z szamanem z trzema piersiami i genitaliami mężczyzny, w towarzystwie kanapki. Jessica staje się nową wielebną matką, a przywództwo Pawła powstaje. Skrypt kończy się wezwaniem do gigantycznego kanapki, wskazując na przyszłą jazdę na kanapce, kluczowy element podkreślony przez samego Herberta.

Końcowe myśli

Skrypt Scotta Dune , choć drastycznie różny od materiału źródłowego, oferuje unikalną perspektywę. Paweł jest przedstawiany nie jako niechętny bohater, ale jako asertywny przywódca, przyjmujący jego przeznaczenie. Scenariusz podkreśla ekologiczne, polityczne i duchowe aspekty historii, nadając im równą wagę. Jednak jego mroczny i gwałtowny ton, wraz ze znaczącymi odchyleniami od powieści, prawdopodobnie przyczynił się do jej odrzucenia. Koncentracja scenariusza na dewastacji ekologicznej i eksploatacji społecznej odzwierciedla obawy w świecie rzeczywistym, potencjalnie przekraczając oczekiwania odbiorców w 1980 roku. Mocne strony scenariusza leżą w jego wizualnym opowiadaniu i rozwoju kluczowych relacji, których brakowało w poprzednich adaptacjach. Scenariusz oferuje również wyjątkowe podejście do roli cesarza, podkreślając chaos wynikający z jego śmierci.

Dziedzictwo tej utraconej Dune Adaptacja obejmuje projekt Sandworm H.R. Gigera i zaangażowanie Vittorio Storaro jako zamierzonego operatora. Choć nigdy nie zdawała sobie sprawy, ta wersja Dune oferuje fascynujące spojrzenie na to, co mogło być, wyjątkową interpretację eposu Herberta, która priorytetowo traktuje obawy ekologiczne i intrygi polityczne. Tematy scenariusza rozkładu środowiska, faszyzmu i przebudzenia mas pozostają dziś niezwykle aktualne. Być może w przyszłości inny twórca filmowy ponownie odwiedzi tę utraconą wizję i wprowadzi wydmę Scotta na ekran.

IMGP%