"Blades of Fire: Exclusive First Look"

Toen ik ging zitten om het nieuwste project van ontwikkelaar MercurySteam, Blades of Fire , te spelen, verwachtte ik op een heropleving van het Castlevania van de studio: Lords of Shadow Essence, doordrenkt met de moderne stijl van God of War . Een uur in het spel voelde het als een zielslike, maar met een unieke wending waarbij de focus lag op wapenstatistieken in plaats van RPG -karakterbladen. Tegen het einde van mijn hands-on sessie van drie uur realiseerde ik me dat Blades of Fire zowel omarmde als afwijkden van deze inspiraties, waardoor een nieuwe kijk op het actie-avontuur genre werd gemaakt.

Hoewel geen directe kloon van de God of War van Sony Santa Monica, deelt Blades of Fire vele visuele en mechanische overeenkomsten, met name in zijn donkere fantasie-setting en het sluiten van camera-perspectief van de derde persoon. De openingstijden van de demo leidden me door een labyrintische kaart gevuld met schatkisten, naast een jonge metgezel die hielp bij het oplossen van puzzels. Onze missie was om een ​​vrouw van de wildernis te vinden die in een huis woont bovenop een gigantisch wezen. Terwijl deze elementen God of War weergalmden, leende het spel ook zwaar van het repertoire van FromSoftware, inclusief aambeeldvormige controlepunten die gezondheidsdrankjes en respawn-vijanden aanvullen.

De wereld van de game roept een nostalgische fantasie -sfeer uit de jaren 80 op, waar Conan the Barbarian niet op zijn plaats zou kijken tussen zijn gespierde soldaten, en eigenzinnige vijanden die doen denken aan Jim Henson's labyrint stuiteren rond op bamboe pogo sticks. Het verhaal volgt een klassiek verhaal van een boze koningin die staal in steen heeft veranderd, die je, Aran de Lira, een smid -halfgod, opgelopen om haar te verslaan en het metaal van de wereld te herstellen. Hoewel de setting en het uitgangspunt charmant retro zijn, ben ik sceptisch over de diepte van het verhaal en de karakterontwikkeling van het verhaal, die enigszins clichéd en deed denken aan vroege Xbox 360 -games.

Vuurbladen schijnt helderst in zijn mechanica. Het gevechtssysteem maakt gebruik van directionele aanvallen die zijn toegewezen aan de gezichtsknoppen van de controller. Op een PlayStation -controller richt Triangle op het hoofd, Cross richt zich op de romp, terwijl vierkante en cirkelaanval links en rechts. Dit systeem vereist dat u vijandelijke standpunten leest en hun verdediging effectief exploiteert, waarbij u bij elke staking viscerale feedback geeft.

Een hoogtepunt was de eerste grote baasgevecht tegen een trol, die een tweede gezondheidsbalk introduceerde die alleen kon worden beschadigd na het uiteenvallen van het wezen. Het ledemaat dat je hebt gescheiden, hing af van je aanvalshoek, waardoor de trol strategische ontwapening mogelijk was, of zelfs zijn gezicht te verwijderen om het tijdelijk te verblinden. Deze monteur voegt een laag tactische diepte toe aan ontmoetingen.

Je wapens in vuurbladen vereisen constante aandacht. Ze zijn saai met gebruik, waardoor schade in de loop van de tijd wordt verminderd, waardoor slijteringsstenen of houdingsveranderingen nodig zijn. Elk wapen heeft ook een duurzaamheidsmeter, die, eenmaal uitgeput, moet worden gerepareerd of smelten voor het maken van nieuwe wapens bij de smidse.

Bladen van vuurschermen

9 afbeeldingen

The Forge is het hart van de innovatie van Blades of Fire en biedt een uitgebreid wapenschermsysteem. Je begint met het ontwerpen van je wapen op een schoolbord, het aanpassen van elementen zoals lengte en vorm, die rechtstreeks invloed hebben op statistieken zoals het type bereik en het schade. Verschillende materialen beïnvloeden het gewicht en het uithoudingsverbruik, waardoor de knutselervaring wordt verbeterd. Eenmaal ontworpen, smeden je fysiek het wapen door een boeiende minigame, waarbij de hamer wordt geregeld om het metaal nauwkeurig te vormen. De kwaliteit van uw smeden heeft invloed op de duurzaamheid en herstelbaarheid van het wapen.

Ik waardeer het concept van de smidse en introduceert een op vaardigheden gebaseerd element in het maken van wapens. De minigame voelde echter stompe, met onduidelijke feedback over hoe stakingen de vorm van het metaal beïnvloedden. Een meer intuïtieve tutorial zou deze functie aanzienlijk kunnen verbeteren.

MercurySteam voorziet een diepe verbinding tussen spelers en hun gemaakte wapens, die gedurende een reis van 60-70 uur duurt. Naarmate je vordert, kun je wapens weerspiegelen met nieuwe materialen om evoluerende uitdagingen aan te gaan. Het doodsysteem benadrukt deze band verder; Bij de nederlaag verlies je je wapen, dat in de wereld blijft om te herstellen en een laag risico en beloning toe te voegen.

De adoptie van MercurySteam van Dark Souls Mechanics is begrijpelijk, gezien de invloed van Software op het genre, en Blades of Fire dient als een spirituele opvolger van Blade of Darkness , een spel uit de vroege jaren 2000 door de oprichters van de studio. De game interpreteert deze gevestigde systemen en creëert een unieke mix die het onderscheidt van zijn inspiraties.

Tijdens het spelen voelde ik de aantrekkingskracht van de invloeden van Mercurysteam, van de brutale gevecht van Blade of Darkness tot de innovaties van fromsoftware en het wereldontwerp van God of War . Toch snijdt Blades of Fire zijn eigen pad en combineert deze elementen in een samenhangende maar verschillende ervaring.

Ik maak me zorgen over de generieke donkere fantasie -setting van de game en het potentiële gebrek aan variëteit, nadat ik dezelfde miniboss meerdere keren binnen de demo ben tegengekomen. De ingewikkelde relatie tussen je bewerkte wapens en de uitdagingen waarmee je wordt geconfronteerd, is echter een enorme belofte. In een tijdperk waarin complexe spellen zoals Elden Ring en Monster Hunter mainstream aandacht hebben getrokken, kunnen Blades of Fire een dwingende toevoeging aan het genre bieden.