Top 5 griezelige Pokédex -inzendingen onthuld

Pokémon staat bekend om zijn gezinsvriendelijke aantrekkingskracht, met al zijn hoofdspellen met trots een E voor iedereen die de beoordeling heeft. Dit betekent dat kinderen van alle leeftijden zich kunnen onderdompelen in de levendige wereld van Pokémon, genieten van de avonturen naast geliefde personages zoals Pikachu en Eevee. Onder het oppervlak van dit vrolijke universum, sommige Pokémon Harbor Dark en verontrustende verhalen. Van verhalen over ontvoeringen tot huiveringwekkende verslagen van moord, de Pokédex -inzendingen van bepaalde Pokémon verdiepen in het rijk van horror en onthullen een meer sinistere kant van deze wezens.

IGN heeft een lijst samengesteld van wat we beschouwen als de vijf engste Pokédex -inzendingen, hoewel dit slechts het topje van de ijsberg is. Eervolle vermeldingen zijn onder meer Mimikyu, een Pokémon die zo angstaanjagend is dat het zichzelf vermomt als Pikachu om vrienden te maken, terwijl ze van plan zijn om de iconische mascotte omver te werpen; Haunter, dat op de loer ligt in donkere steegjes die wachten om te hinderlaag en dodelijk nietsvermoedende mensen likken; en Hypno, berucht om zijn huiveringwekkende verhaallijn in de Pokémon Children's Cartoon waar het kinderen hypnotiseert en ontvoert om zich te voeden met hun dromen.

Het was eindelijk vrijdag en het jonge meisje uit Floaroma Town kon haar opwinding niet bedwingen. Ze maakte gretig haar ontbijt af, enthousiast om aan haar weekend van bloemen te beginnen. Het was haar favoriete tijd van het jaar, en ze kon niet wachten tot school eindigde, zodat ze de volgende twee dagen kon lachen en glimlachen met haar ouders. Ze sprintte naar de Valley Windworks, bekend om zijn unieke bloemen die niet in de stad te vinden waren. Ondanks de gevaren van het wagen zonder een Pokémon, voelde het meisje zich veilig in dit serene deel van Sinnoh.

Bij aankomst werd ze begroet door een zee van levendige roze, geel en rode bloemen, maar haar aandacht werd snel getrokken door een mooie, glinsterende paarse ballon die zachtjes in de bries zweefde. Geboeid, reikte ze naar zijn touw, maar schrok toen de ballon zich omdraaide om haar onder ogen te zien. Het gezicht droeg een groot, geel kruis en twee holle, zwarte ogen. Terwijl het licht trok, volgde het meisje, giechelend om de speelse interactie. De ballon trok haar verder en hoger, zijn touw om haar pols wikkelde. Het meisje was licht en zachtaardig, perfect voor de bedoelingen van de ballon. Het bleef haar hoger en verder trekken totdat ze uit het zicht verdween, om nooit meer te worden gezien.

Difloon, bekend als de Ballon Pokémon, brengt een huiveringwekkende draai aan het iconische beeld van het speelgoed van een kind. Terwijl sommige van zijn Pokédex -inzendingen relatief goedaardig zijn en het noemen als een "Pokémon gevormd door de geesten van mensen en Pokémon", duiken anderen in een donkerder gebied. "Het trekt aan de handen van kinderen om ze weg te stelen", waarschuwt een inzending. Nog een kuitly merkt op: "Elk kind dat drijft voor een ballon en eraan vasthoudt, kan het ontbreken." Een derde inzending voegt eraan toe: "Het ronde lichaam is gevuld met zielen en breidt zich uit elke keer dat het iemand weggaat." Difloon's griezelige aanwezigheid in de wedstrijden, verschijnt alleen op vrijdag in de Valley Windworks in Diamond and Pearl, voegt een element van mysterie toe. De steeds meer sinistere Pokédex -inzendingen veranderen deze nieuwsgierigheid echter in een spookachtig verhaal van ontvoering.

Banet

De ouders van een jonge jongen werden steeds meer bezorgd toen zijn koorts verrijkte, zijn huid grijs werd en zijn toespraak werd onbegrijpelijk. Ondanks de inspanningen van de beste artsen uit Mauville en Slateport, verslechterde zijn toestand. In een moment van hoop slaagde de jongen erin te fluisteren: "Mijn pop." Wanhopig brachten zijn ouders hem speelgoed na speelgoed uit zijn collectie, inclusief Pikachu, Lotad, Skitty en Treecko, maar hij verwierp ze allemaal met zijn resterende kracht.

Verward, zijn ouders doorzochten hun huis en ontdekten eindelijk een vervaagde, haveloze pop met gloeiende rode ogen en een gouden rits voor een mond onder het bed. De moeder herkende het als een pop die ze hadden weggegooid toen ze hem de nieuwste Poké -poppencollectie van het warenhuis van Lilycove kochten. De pop was vochtig, beschadigd en bedekt met scherpe pennen. Terwijl de jongen ernaar reikte, leek de pop terug te staren naar de moeder, waardoor ze schreeuwde. Het sprong uit haar handen en uit het raam en de toestand van de jongen verbeterde onmiddellijk.

Zelfs binnen het gezinsvriendelijke universum van Pokémon vinden klassieke horror-tropen hun plaats. Banette, de Marionette Pokémon, belichaamt de geest van poppen zoals Annabelle of Chucky, met een oorsprongsverhaal dat doet denken aan Jessie uit Toy Story 2, maar met een wraakzuchtige wending. "Een pop die een Pokémon werd over zijn wrok omdat hij rommel is. Het zoekt het kind dat het heeft verstoten", aldus een Pokédex -inzending. Een andere merkt op: "Deze Pokémon is ontwikkeld uit een verlaten pop die een wrok heeft verzameld. Het wordt gezien in donkere steegjes." Een derde inzending onthult chicly: "Het is een gevuld speelgoed dat werd weggegooid en bezeten werd, ooit op zoek naar degene die het weggooide zodat het zijn wraak kan eisen." Banette brengt schade toe door als een beeltenis op te treden en spelden in zichzelf te steken om pijn te doen aan het kind dat het zoekt. Alleen door zijn brede glimlach uit te ritsen of opnieuw met liefde te behandelen, kan de negatieve energie opnieuw worden verlicht.

Zandygast

Op een prachtige zomerdag genoten de inwoners van Melemele Island van Big Wave Beach. Terwijl sommigen surfen en anderen zonnebaden, bouwden kinderen zandkastelen. Terwijl de zon begon te ondergaan, gingen de meeste kinderen naar huis, maar één jongen bleef vastbesloten om zijn Grand Sandcastle af te maken. Het strand was bijna verlaten, maar de jongen was zo gefocust op zijn creatie dat hij de beweging achter hem niet opmerkte.

De andere zandkastelen begonnen te schakelen in onnatuurlijke vormen, hun schaduwen groeiden groter tegen de zonsondergang. Terwijl de jongen over zijn schouder keek, zag hij een Pokémon die leek op een zandkasteel met een gapende mond en zielloze ogen. Ervan uitgaande dat alle Pokémon vriendelijk was, trok hij zich niet terug toen het naderde. Hij reikte naar een rode schade die in zijn hoofd werd ingebed, denkend dat het een vriendelijk gebaar was. Maar terwijl hij zijn hand uitstak, overspoelde de Pokémon het. De jongen schreeuwde en probeerde weg te trekken, maar zijn hele arm werd verteerd en net als drijfzand werd zijn lichaam langzaam geabsorbeerd.

Sandygast, de Sandcastle-thema Pokémon, is verre van het symbool van vreugde en speelsheid die je zou verwachten. "Als je zandheuvels bouwt wanneer je speelt, vernietig ze dan voordat je naar huis gaat, of ze kunnen bezeten raken en Sandygast worden," waarschuwt een Pokédex -inzending. Een ander verwijst naar de gevolgen: "Sandygast bewoont voornamelijk op stranden. Het neemt de controle over van iedereen die zijn hand in zijn mond legt, waardoor ze zijn lichaam groter moeten maken." De ware horror ontvouwt zich wanneer Sandygast evolueert naar Palossand, wiens Pokédex -inzendingen onthullen: "Palossand staat bekend als de Beach Nightmare. Het trekt zijn prooi in het zand door het zand zelf te besturen, en dan zuigt het hun ziel uit." Zowel Sandygast als Palossand voeden zich in wezen aan kinderen om groter en sterker te worden, zoals blijkt uit een andere inzending: "Begraven onder het kasteel zijn massa's opgedroogde botten van degenen wiens vitaliteit het heeft afgevoerd."

Trillig

Het drukke seizoen was eindelijk geëindigd, waardoor een oude vrouw in vrede van haar ochtendzwemmen kon genieten. Ze gaf de voorkeur aan Unlala Town zonder toeristen, zelfs als het water koeler was. Nadat ze de afgelopen 70 jaar bijna elke dag uit deze kusten had gezwommen, was ze niet afgeschrikt door de woelige golven. De stroom droeg haar verder dan normaal, maar ze was te verdiept in haar eenzaamheid om op te merken. Terwijl ze zich uiteindelijk terugdraaide naar de verre kust, versnelde haar hartslag toen ze zich realiseerde hoe ver ze was afgedreven.

De oude vrouw worstelde om terug te keren en merkte dat ze weinig vooruitgang boekte tegen de stroom. Ze zweeg even en klaagde haar ouder wordende lichaam. Het was toen dat een Pokémon uit het water tevoorschijn kwam, slechts centimeters van haar gezicht. Aanvankelijk voorzichtig, nam ze aan dat het wilde helpen naarmate het dichterbij kwam. Ze sloeg haar handen eromheen en het deed hetzelfde voor haar, waardoor ze kon rusten zonder verder te drijven. Na een paar minuten bedankte ze het wezen en probeerde terug te zwemmen, maar merkte dat ze niet konden bewegen. Verlamd van angst, keek ze toe hoe de verre ogen van de Pokémon langs haar heen keken en het begon onder te dompelen. De oude vrouw zakte ermee, volledig bewust van haar naderende ondergang terwijl de Pokémon haar naar de diepten van de oceaan sleepte.

Frillish, bekend als de drijvende Pokémon, verbergt een dodelijke aard achter zijn eenvoudige uiterlijk. Het ontwerp maakt gebruik van gemeenschappelijke angsten voor de onbekende diepten van de oceaan. "Met zijn dunne, sluierachtige armen gewikkeld rond het lichaam van zijn tegenstander, zinkt het naar de oceaanbodem," stelt de originele Pokédex-inzending. Een andere huiveringwekkende inzending onthult: "De dunne, sluierachtige armen hebben tienduizenden giftige stingers. Ze verlammen prooi met gif en slepen ze vervolgens naar hun lair, vijf mijl onder het oppervlak." De slachtoffers van Frillish blijven bij bewustzijn terwijl ze in de afgrond worden getrokken, zich volledig bewust van hun lot totdat ze verdrinken.

Froslass

Hij had zich niet moeten wagen. De berg was moeilijk genoeg om 's nachts te navigeren, laat staan ​​tijdens een sneeuwstorm. Maar hij had op zijn deur geklopt en de kreet van een vrouw om hulp. Hij woonde alleen op de piek van de berg en voelde zich gedwongen om naar haar te zoeken. Hij trok zijn uitrusting aan en stapte in de storm, maar was snel gedesoriënteerd, niet in staat zich te onderscheiden van beneden of links van rechts.

Opgelucht om een ​​kleine grotingang te vinden, zocht hij onderdak tegen de sneeuwstorm. De grot was bevriezen, bijna onnatuurlijk, maar het was beter dan de storm buiten te kijken. Hij stak een lantaarn aan en onderzocht zijn omgeving en merkte de muren op die bedekt zijn met dikke vellen ijs. Verward door de onnatuurlijke kou, hield hij de lantaarn tegen het ijs en schokte om het gezicht van een andere man naar hem terug te zien weerspiegelen, ingevroren in de tijd. Zijn ogen schoten rond en onthulden verschillende lichamen ingekapseld in de ijsmuren. Terwijl hij zich omdraaide om te vluchten, dreef een ijzige Pokémon voor hem. Het naderde en hij trok zich terug tot hij tegen de muur was. De Pokémon ademde een bewolkte, bevroren adem uit en terwijl hij hem omhulde, besefte hij dat hij weer een bevroren decoratie werd in het hol van dit monster.

Froslass combineert elementen van de Japanse Yōkai Yuki-Nonna en de Griekse mythe van Medusa. "De ziel van een vrouw die verloren was op een besneeuwde berg bezat een ijspegel, en werd deze Pokémon. Het voedsel dat het meest geniet, is de zielen van mensen," stelt een Pokédex -inzending chillly. Een andere inzending onthult: "Het bevriest wandelaars die zijn gekomen om besneeuwde bergen te beklimmen en ze terug naar zijn huis te dragen. Het gaat alleen achter mannen aan die het denkt zijn knap." Verdere inzendingen beschrijven hoe Froslass op deuren klopt tijdens Blizzards, lokt of sleept slachtoffers naar zijn hol, en dan "lijnen ze op" als "ze worden decoraties." De huiveringwekkende aard van de acties van Froslass is echt spookachtig.