Overzicht SwitchArcade-recensie: ‘Marvel vs. Capcom Fighting Collection’, ‘Yars Rising’ en ‘Rugrats: Adventures in Gameland’

Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic Edition ($ 49,99)

Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages als een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, worden deze games steeds beter en beter. Terwijl Marvel Super Heroes zich uitbreidde naar het bredere Marvel-universum, vervolgens de toen ongelooflijke Marvel-crossover met Street Fighter, naar het over-the-top Marvel vs. Capcom, en in With Marvel vs. Capcom 2, dat in elk opzicht schandalig is, Capcom blijft de lat hoger leggen. Dit is niet het einde van de serie, maar het brengt ons terug naar wat er wordt behandeld in Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic Edition. Oh, en je krijgt ook Capcoms uitstekende side-scrolling arcadespel The Punisher als extra bonus. Een geweldige set spellen.

Deze collectie lijkt het werk te zijn van dezelfde mensen die Capcom Fighter Collection hebben gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare functies en bonusinhoud. Helaas betekent dit ook dat er maar één opslagstatus is in de hele verzameling, die door alle zeven games wordt gedeeld. Dat is al vervelend genoeg in een verzameling vechtspellen, maar hier is een side-scrolling arcadespel waarin je waarschijnlijk zelfstandig je voortgang wilt opslaan, en het is nog erger. Oké. Al het andere is hier wat je zou verwachten. Veel opties zoals visuele filters en gameplay-opties, geweldige extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Een nieuwe toevoeging aan deze collectie is de NAOMI-hardware-emulatie, waar de mensen bij Capcom uitstekend werk mee hebben geleverd. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.

Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik zou willen dat er enkele thuisversies in zaten. De PlayStation EX-versie van de arcadegame is anders en zou leuk zijn om erbij te hebben, en de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 heeft veel interessante extra's die het een uitstekende keuze maken voor een thuisgame voor één speler. Ik zou het niet erg vinden als Capcom er ook twee van zijn Super NES Marvel-games aan zou toevoegen, ook al waren het niet de beste games. Welnu, de naam van de collectie is Arcade Classic Edition, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier correct te worden toegepast.

Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen in deze prachtige collectie. De spellen zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra's en opties. Het feit dat er maar één opslagstatus is die tussen games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic Edition is een andere must-have-collectie van Capcom die geweldig is om op de Switch te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5

Yars stijgt ($29,99)

Ik geef toe dat ik sinds de release behoorlijk sceptisch ben over deze game. Ik heb echt genoten van Yars’ Revenge. Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een ​​Yars-game in Metroidvania-stijl te maken met in de hoofdrol een jonge hacker met de codenaam Yar, dacht ik dat ik op een parodiewebsite was gestuit. De perfecte storm van ‘waarom’s, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward doet dit goed, dus ook hier. Het ziet er goed uit en klinkt goed, speelt soepel en de kaartindeling is goed genoeg. In de traditie van WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen probleem.

WayForward moet ook worden geprezen voor het uitvoeren van de moeilijke taak om dit spel te koppelen aan een oude single-screen shooter. Je speelt vaak de levels in Yars’ Revenge-stijl, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, maar het is ook zoveel mogelijk verbonden met een relatief uitgewerkt achtergrondverhaal. Dit voelt nog steeds als een enorm traject, maar ik denk dat Atari geen andere keus had dan zo’n grote sprong te wagen. De bibliotheek met klassieke games kan immers maar in beperkte mate worden "opgeladen". Het voelt als een game die wordt verscheurd tussen twee doelgroepen die elkaar nauwelijks overlappen, en ik weet niet zeker of dit de juiste keuze is in plaats van iets volledig origineels te maken.

Hoewel het debat over de vraag of dit conceptueel zinvol is waarschijnlijk zal voortduren, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat je je over de beste games in het genre geen zorgen hoeft te maken, maar als je op zoek bent naar een Metroidvania-game om in de weekenden een tijdje te spelen, zul je niet teleurgesteld zijn met Yars Rising. Wie weet? Misschien volgen ze hierna een of twee keer en voelt alles natuurlijk aan.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5

Rugrats: Avonturen in Gameland ($ 24,99)

Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar ik ben niet oud genoeg dat ik het niet een paar keer heb gezien met mijn jongere broers en zussen. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, en vraag me zeker niet om specifieke afleveringen te herinneren. Ik kende Rugrats, maar ik had geen speciale warme en vage gevoelens over het merk. Met dat in gedachten wist ik niet wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik hoorde iemand zeggen dat het op 'Bonk' leek en dat het past bij Tommy's lichaamstype. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel op, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.

Het eerste wat mij aantrok was het heldere beeld. Als mijn geheugen correct is, is het duidelijker dan de tv-serie. Het volgende dat mijn aandacht trok, was de ongemakkelijke plaatsing van de bedieningstoetsen. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus alles klopt. Er zijn enkele Reptar-munten om te verzamelen, evenals enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Het is niet helemaal 'Bonk', maar dat belooft niet.

Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te stappen naar Chucky om van zijn volledige gezondheid te genieten. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat doen ze toch zeker niet? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. En dat deden ze. Dat doen ze echt! Jullie allemaal, dit is een spel geïnspireerd door Super Mario Bros. 2 (Amerikaanse versie)! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op stapte, kan ook worden opgepakt en weggegooid. Er zijn ook blokken die ik soms moet oppakken en stapelen om hogerop te komen. Enigszins niet-lineaire niveaus met veel verticaliteit! Niveaus waar je in het zand moet graven, en je weet dat Phil de beste is in graven. wonderbaarlijk.

Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de belangrijkste gameplay doet denken aan waarschijnlijk een van de best verkochte klassieke games die nog nooit is geïmiteerd. Niet slecht, heel goed. Baasgevechten zijn ook leuk. Na een tijdje spelen merkte ik zelfs dat ik de beelden en de soundtrack kon schakelen tussen een prachtige moderne versie en een 8-bits weergave op NES-niveau. Beide stijlen spelen hoe dan ook soepel en hebben hun voordelen. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je wilt. Maar ja, creatief en leuk. Geïnspireerd door een spel waar ik echt dol op ben. Maakt goed gebruik van zijn mandaat. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Mijn enige minpunt, afgezien van de besturingsproblemen, is dat het een beetje te kort en simplistisch is.

Rugrats: Adventures in Gameland is een beter spel dan ik had verwacht. Het is een platformgame van hoge kwaliteit in de stijl van een westerse versie van Super Mario Bros. 2, maar met een paar extra elementen en features die ervoor zorgen dat het niet te dicht bij de bron komt. De Rugrats-licentie wordt goed gebruikt, hoewel ik wel zou willen dat er stemacteurs waren voor de tussenfilmpjes. Natuurlijk, het is een beetje te kort en luchtig, maar voor fans van platformgames en Rugrats is het de moeite waard om te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5